Meppel - Langs Beek en Vaart

Maandag 5 mei (Bevrijdingsdag) 2014.

Bevrijdingsdag 2014. Het is stralend weer en vandaag ga ik voor het eerst dit jaar alleen aan de wandel. Deze keer ga ik op pad in en rondom Meppel, de plaats waar ik woonachtig ben. Ik begin mijn wandeling op de Werkhorst ter hoogte van de rotonde bij scholengemeenschap ,,Stad & Esch". Na ongeveer honderdvijftig meter sla ik linksaf de Reeststouwe in. Tot aan de spoorwegovergang is de Reeststouwe nog een straat waar zich aan beide zijden bebouwing bevindt. Als je de spoorwegovergang oversteekt, buigt hij af naar rechts en gaat versmald over in een geasfalteerd buitenweggetje waar fietsers, voetgangers maar ook auto's gebruik van kunnen maken.

Tussen dit stukje van de Reeststouwe en de Rijksweg A32 (Meppel-Leeuwarden) ligt een stuk grond waar eerder weiland was en nu graafmachines bezig zijn voor het Water Op Maat project van waterschap Reest en Wieden. Het project betreft een beekherstel van het Reestdal, een natuurgebied rond het veenbeekje de Reest.

Niet veel later, nadat ik het viaduct over de A32 overgestoken ben, buigt de weg af naar links. Aan het einde van dit stukje Reeststouwe dat parallel loopt met de voorgenoemde rijksweg, gaat de weg weer naar rechts om vanaf hier tot aan de Vaartweg een licht kronkelend zandweggetje te vormen...

Water Op Maat project

Vanaf het zandweggetje kan ik soms net nog even de Reest zien. De Reest is een veenbeekje dat begint in het hoogveen tussen Slagharen en Dedemsvaart en zich vanaf daar een weg meandert door het Reestdal naar Meppel. Het beekje dat nog een eindje door het Drentse grachtenstadje heenstroomt, mondt daar vervolgens uit in het Meppelerdiep.

Aan het eind van het zandweggetje (en meteen ook het eind van de Reeststouwe), staat op de hoek met de Vaartweg een zeven meter hoge uitkijktoren, die een prachtig uitzicht biedt op het bijna idyllische Reestdal-landschap. Nadat ik boven in de toren een poosje heerlijk heb staan genieten van dat prachtige uitzicht en de Reest voor het eerst vanuit zo'n indrukwekkend oogpunt heb bekeken, klim ik weer naar beneden om eenmaal daar rechts de Vaartweg in te slaan.

Wordt vervolgd...

 

Arnhem (Kronenburg - Centrum - Presikhaaf)

Deze keer beginnen Michael en ik onze wandeling bij de uitgang van Winkelcentrum Kronenbrug aan het Croydonplein in de Arnhemse woonwijk Kronenburg. In het overdekte winkelcentrum met meer dan 100 winkels heb ik net even een paar nieuwe en goedkope gekocht bij de Schoenenreus. De zolen van oude exemplaren begonnen behoorlijk dun te worden en eentje ervan was zelfs al een beetje lek.

GelreDome, Arnhem.

Vanaf het winkelcentrum zetten we via de Schepen van Ommerenstraat en de Kronenburgdijk koers, richting het stukje Huissensedijk bij Elden. Als we niet veel later het viaduct over de Nijmeegseweg (A325) overgaan en Elden binnenlopen zien we aan onze rechterkant het GelreDome, de trots van de Arnhemse eredivisie-voetbalclub Vitesse, staan. Het voetbalstadion wat tevens als evenementencomplex dient is tussen 1996 en 1998 gebouwd en biedt ruim 29.000 zitplaatsen. Net als de ArenA, de thuisbasis van de Amsterdamse voetbalclub Ajax, heeft het GelreDome een verplaatsbaar voetbalveld en een dak wat open en dicht kan.

Uiterwaarde ,,Stadsblokken", Arnhem.

Na nog een klein stukje Huissensedijk te hebben bewandeld, lopen we via het Kleidijkpad en het laatste stukje van het Hoefijzerpad richting de westelijke rand van de woonwijk Malburgen-West. Om daar te komen, moeten we eerst bij de N225 een soort van viaduct-brug, (,,Traverse het Hoefijzer") oversteken. Als we het voetpad wat tussen de westrand van Malburgen-West en de Eldenseweg ligt zijn gevolgd, komen we aan bij de Eldensedijk. Aan de oostzijde van de Eldensedijk zien we de uiterwaard (gebied wat bij grote waterafvoer van bijvoorbeeld een rivier, in dit geval de Nederrijn, onder water loopt) ,,Stadsblokken", het oostelijke deel van het uiterwaardengebied Stadsblokken-Meinerswijk.

Nelson Mandelabrug, Arnhem.

Nederrijn/Rijnkade, Arnhem.

Als we de Eldensedijk afgelopen zijn, staan we aan het begin van de Nelson Mandelabrug die al het verkeer over de Rijn heen voert. Vanaf deze brug is het uitzicht over de Rijn, op de Rijnkade en een stukje verder de Rijnbrug (John Frostbrug), werkelijk prachtig!

Korenmarkt, Arnhem.

Wanneer we de brug zijn overgestoken, lopen we via een aantal winkelstraten een stuk door het centrum van de stad richting Velperplein (via Korenmarkt, Pauwstraat, Jansstraat, Vijzelstraat, Ketelstraat, Roggestraat, Johnny van Doornplein). Het is gezellig druk in de stad en met hier en daar een straat-act en een prachtig draaiorgel
heerst er een heerlijk sfeertje.

Na een korte pauze op het Velperplein vervolgen we onze wandeling en steken we, met het Musis Sacrum (schouwburg) rechts achter ons, het kruispunt bij de Mediamarkt over en gaan hier de Ing. J.P. van Muijlwijkstraat in. Aan het eind van deze straat komen we uit bij het treinstation Arnhem-Velperpoort. Hier gaan we onder de spoorbrug door de Velperweg op, richting woonwijk Presikhaaf. Nadat we via de Velperweg, de Oude Velperweg en de Wichard van Pontlaan zijn gelopen, zien we links van ons treinstation Arnhem-Presikhaaf.

Draaiorgel in winkelstraat, Arnhem.

We lopen rechtdoor, onder de spoorbrug door, een klein stukje de Laan van Presikhaaf op. Na een meter of vijftig slaan we rechtsaf hier het wandelpark Presikhaaf (Ruitenberglaan) in, richting stadsboerderij Presikhaaf.

We zijn eigenlijk eerst van plan om in het park de Heemtuin, die zich aan de overkant van de stadsboerderij bevindt, te bezoeken. Maar omdat de tuin vandaag is gesloten, besluiten we maar eens te gaan kijken wat er allemaal op de stadboerderij te zien is. Genoeg, zo blijkt!

Stadsboerderij ,,Presikhaaf", Arnhem.

Naast de vele diersoorten (geiten, schapen, varkens, kippen, runderen, vogels etc.) die er op de boerderij te vinden zijn, hebben een aantal van deze dieren nog niet zo lang geleden jongen gekregen.

Niet veel later nadat we op het terrein van de boerderij wat eenden, ganzen een pauw en een koe met haar twee lammetjes hebben aanschouwd, staan Michael en ik in een soort van speelweide voor kinderen de kleine geite-lammetjes te bewonderen. De meeste lammetjes en ook de wat oudere geiten, hebben zich verstopt onder een kar die in de weide staat.

Waarschijnlijk niet alleen maar om even lekker de schaduw op te zoeken, maar vooral ook om aan de rennende kinderen, waardoor ze flink worden opgejaagd, te ontkomen. Nadat ik nog even een klein onderonsje met een papa- of mamageit heb gehad, gaan we bij de varkens kijken. De varkens, waarvan er eentje heerlijk in de modder z'n dag ligt te genieten en drie kleine biggetjes op een pleintje ernaast hetzelfde lijken te doen.

Binnen in het varkensschuurtje vinden we de allerkleinste bigge-telgjes. De beestjes zien er zo schattig uit dat afscheid nemen hier voor ons geen simpele zaak blijkt te zijn. Toch besluiten we na een minuut of twintig om weer verder te gaan en onze wandeling door het Presikhaafse park te vervolgen.

Ook in het park zelf kun je zien dat het volop voorjaar is. Naast het feit dat bijna alle bomen en planten inmiddels er weer mooi groen zijn, blijken de hier aanwezige ganzen en eenden ook gezinsuitbreiding te hebben gehad.

Aan het einde van onze wandeling door het park komen we weer uit op de Laan van Presikhaaf. Deze steken we over de Dintelstraat in.

Via de Dintelstraat, Scheldestraat en Lekstraat komen we bij een spoortunneltje. Als we hier doorheen zijn gelopen lopen we Presikhaaf weer uit en de Beeldhouwerstraat van de woonwijk Plattenburg weer in.

Hier besluiten Michael en ik dat het voor vandaag, wat betreft het wandelen, genoeg is geweest en lopen vanaf hier, via de Novalaan, de Oude Velperweg en de Velperweg weer terug naar treinstation Velperpoort.

Hier pakken we de na een prachtige wandeling dwars door het mooie Arnhem en ons bezoek aan stadsboerderij Presikhaaf, de bus naar huis.

Bedankt voor het lezen en tot onze volgende wandelblog!!

Jeroen.

Wandelpark Presikhaaf, Arnhem.

Oosterbeek - Warnsborn - Hoogkamp (Arnhem)

Op deze prachtige en zonnige dag begint onze eerste echte wandeling van dit jaar op het station van Oosterbeek. Dit Gelderse plaatsje met ongeveer elf duizend inwoners dat een paar kilometer ten westen van Arnhem ligt, staat onder andere bekend om de Airborne Wandeltocht die er elk jaar op de eerste zaterdag van september wordt gehouden. De wandeltocht is een eerbetoon aan de 1747 geallieerde militairen die tijdens de Slag om Arnhem (september 1944) omkwamen. Vorig jaar september hebben Michael en ik de 15 kilometer van deze internationaal bekende wandeltocht (waar ruim 32.000 wandelaars uit meer dan 15 verschillende landen aan deel namen) gelopen.

Één van de belangrijkste bezienswaardigheden in Oosterbeek, naast het Airborne Museum en het Oorlogsmonument, is de Airborne begraafplaats. Vorig jaar zijn we tijdens de Airborne Wandeltocht er niet aan toe gekomen om deze begraafplaats, die toen wel op onze route lag, te bezoeken. Dat gaan we vandaag dus wèl even doen.

Airborne begraafplaats, Oosterbeek.

Aangekomen op de begraafplaats, ben ik meteen onder de indruk van de hoeveelheid gelijk uitziende witte grafzerken. Terwijl Michael een aantal van deze zerken van dichtbij aan het bekijken is, zoek ik juist even een geschikt hoekje op, om het geheel eens in me op te nemen. Na een moment van herdenking en het besef dat hier ruim 1700 gesneuvelde militairen liggen, die tijdens de Slag om Arnhem voor onze hedendaagse vrijheid vochten, vervolgen we onze wandeling noordwaarts richting landgoed Lichtenbeek.

 

Vandaag lopen we een route die beschreven staat in één van die leuke en inspirerende wandelgidsjes van de ANWB. Mijn vriend Michael heeft er van de week eentje aangeschaft. Dit met het oog op de trainingskilometers die hij weer moet maken voor zijn tweede deelname aan de Nijmeegse deze zomer. Maar al gauw blijkt dat in ieder geval voor ons, zo´n wandelgids ook niet altijd alles is wat betreft de kaartjes en routebeschrijvingen. Omdat er in onze beleving meer bochtjes en weggetjes op het landgoed zijn dan dat er op het kaartje in het boekje ingetekend staan, moeten we al snel ook een beroep doen op onze intuïtie. Maar dat maakt het er voor ons alleen maar leuker op!

Uiteindelijk zorgt het geluid van razende auto's vanaf de N224, die in de buurt ligt, er voor dat we op een punt uitkomen waar we route uit het boekje weer kunnen vervolgen. We steken deze autoweg over en komen zo terecht op Landgoed Warnsborn. Een bosrijk gebied aan de zuidrand van de Veluwe, met een aantal prachtige heideterreinen, beekjes en vijvertjes en natuurlijk Hotel Groot Warnsborn.

         

                                             

Ook op Landgoed Warnsborn raken we een poosje de weg kwijt. Nadat we aan de voorzijde van Hotel Warnsborn linksaf zijn gegaan, moeten we volgens de wandelgids een ouderwetse ANWB-paddestoel tegen komen die ons verder de weg zal wijzen. Of de gids voor ons nu te onduidelijk is of wij gewoon een verkeerde interpretatie van de routebeschrijving hebben: wij komen maar geen wegwijs-paddestoel tegen op de route die we nu lopen. Na even wat dolen door het bos en het heidelandschap van Warnsborn, slaan we op gevoel een weg die ons uiteindelijk weer terug brengt bij de zijkant van het hotel, waar we eerder de voorzijde zijn gepasseerd. Omdat een zonsondergang ook niet meer zo heel lang op zich zal laten wachten, besluiten we om de route uit de wandelgids niet verder meer te volgen . In plaats daarvan laten we de wegwijs-paddestoelen die zich na Hotel Warnsborn ineens weer netjes overal aandienen ons vertellen hoe we het snelst weer in Arnhem kunnen komen.Vanaf nu is het nog iets meer dan 5 kilometer tot aan de Arnhemse woonwijk Hoogkamp. 

Michael.

Hoogkamp, Arnhem.

Herdenkingsmonument, Clement van Maasdijk.

Op het laatste stukje Warnsbornse heide (Schaarsbergen) van die dag, komen we nog een herdenkings-monument tegen met de tekst: "Op deze plaats verongelukte Nederlands eerste slachtoffer van de luchtvaart Clement van Maasdijk, 27 augustus 1910". Vlak voor aanvang van een vliegweek die van 28 t/m 31 augustus 1910 in Arnhem werd georganiseerd, stortte hij tijdens een korte demonstratie met zijn "Sommer"-vliegtuig hier neer en werd geplet door de motor van het vliegtuig.

Tegen de klok van zessen komen we na een wandeling van een kilometer of twaalf aan bij Hoogkamp. Na een middag vol genieten en weer veel plekjes te hebben gezien waar we nog nooit waren geweest, is het voor vandaag genoeg geweest. Twaalf kilometer mag dan niet veel lijken, voor ons was het zo voor de eerste keer van dit jaar best wel weer even wennen. Maar juist daarom gaan we de komende tijd nog meer mooie wandelingen maken! 

Tot onze volgende wandelblog!!

Jeroen.

Oosterbeek

Zaterdag gaan we wandelen in de buurt van Oosterbeek (Gelderland)! Uiteraard zullen we daarna via deze blog verslag doen van onze wandeling!

groetjes, Michael & Jeroen :)